Chryste, któryś nas z niewoli grzechu i śmierci wiecznej wybawił, zmiłuj się nad nami. Chryste usłysz nas. Źródło wszelkiego miłosierdzia, zmiłuj się nad nami. Chryste wysłuchaj nas. Dawco wiecznego zbawienia, zmiłuj się nad nami. Ojcze z nieba Boże, któryś nas stworzył do osiągnięcia tegoż nieba, jako wiecznego i. Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny Moja Modlitwa - Mój Modlitewnik Koronka na uczczenie 15 Tortur Pana Jezusa w Ciemnicy. Godz. 6.00, 12.00, 18.00 Litania Loretańska w nowym brzmieniu. Konferencja Episkopatu Polski zatwierdziła 28 sierpnia 2020 r. polskie tłumaczenie trzech nowych wezwań Litanii Loretańskiej. Nowe wezwania, wprowadzone w języku łacińskim przez Stolicę Apostolską 20 czerwca 2020 r., będą odtąd brzmiały w języku polskim: „Matko miłosierdzia” (po „Matko Nuty PDF,JPG • nuty fortepian, organy, kościelne • pliki użytkownika delfi113 przechowywane w serwisie Chomikuj.pl • Pieśni harm. J. Nowicki cd.pdf, Pieśni harm. J. Nowicki.pdf Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Twoich potrzeb. Poniżej zamieszczamy Litanię loretańską, której tłumaczenie na język quenya rozpoczął Tolkien, a dokończył ks. Kossowski: „Arcandë Loreto” (‚Błaganie/Litania z Loreto’) Heru, órava omessë. A Hrísto, órava omessë. Héru, órava omessë. A Hrísto, ámë hlarë. A Hrísto, ámë etehlarë. Nabożeństwo Majowe – Maj, Miesiąc MARYJNY – Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny. by Świnoujście w sieci eswinoujscie.pl maj 1, 2021 by Świnoujście w sieci eswinoujscie.pl maj 1, 2021 0 comment . Litania loretańska to główna część wszystkich nabożeństw majowych (powszechnie zwanych w Polsce „majówkami”). Litania loretańska to jeden z najwznioślejszych hymnów ku czci Maryi, Matki Boskiej. W litanii tej wierni wysławiają ogromnej wartości cnoty i przywileje, które sam Bóg zesłał na Marię. Litania loretańska powstała w wieku XII, najprawdopodobniej w średniowiecznej Francji. Zatwierdził ją dla Kościoła papież Sykstus V, w 1581 roku nadając jej przywilej odpustu. Sama nazwa „loretańska” wywodzi się od włoskiego miasta Loreto, gdzie litania cieszyła się szczególnymi względami, była tam szeroko propagowana i często odmawiana. Treść litanii w swym pierwotnym wydaniu była nieco inna i ulegała na przestrzeni dziejów wielokrotnym modyfikacjom. Po raz pierwszy przedłożyć tekst litanii do aprobaty papieskiej (ówcześnie papieżem był Grzegorz XIII) miał archidiakon Guido Candiotti w 1578 roku. Idąc śladami Sykstusa V, kolejni papieże przypisywali odmawianiu litanii loretańskiej kolejne dni odpustu. W roku 1631 Kongregacja Obrzędów zakazała samowolnej modyfikacji tekstu litanii, więc wszystkie zmiany, które pojawiły się od tego czasu, musiały uzyskać aprobatę samego Kościoła. A zmian takich było sporo. Przed ustabilizowaniem treści występowały w niej takie tytuły Maryi jak Mistrzyni Pokory, Matko Miłosierdzia. Na przestrzeni lat pojawiły się niektóre znane nam obecnie wezwania: Królowo Różańca Świętego, Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta, Matko dobrej rady, Królowo pokoju. Ciekawostką jest fakt, że litania loretańska ma na świecie 49 tytułów Maryi, w Polsce jest ich zaś 50. Wynika to z faktu, że w roku 1923 dołączono do litanii wezwanie „Królowo Polskiej Korony”, które po II Wojnie Światowej przekształcono na „Królowo Polski”. W skład litanii loretańskiej wchodzą: Wstęp – podobny do tego z litanii do wszystkich świętych i litanii do Najświętszego Imienia Jezus. Temat główny, składający się z trzech przenikających się nawzajem wątków: dogmatycznego, obejmującego wezwania wynikające z dogmatów Kościoła, takich jak „Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta”, „Matko wniebowzięta”, „Święta Boża Rodzicielko”; historiozoficznego, który obejmuje wezwania symboliczne, którymi w litanii opisywana jest Matka Boska: zwierciadło, przybytek, róża duchowna, wieża dawidowa, dom złoty itp. oraz eschatologicznego, który ukazuje Maryję wielbioną w niebie, oraz jej łaski, które zsyła na ludzi na ziemi: uzdrowienie chorych, ucieczka grzesznych, pocieszycielka strapionych. Zakończenie, składające się ze stałych wezwań zaczerpniętych z innych litanii (modlitwa Baranku Boży). Następnie występują wersety modlitwy końcowej. Litania loretańska – tekst Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson. Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas. Ojcze z nieba, Boże – zmiłuj się nad nami. Synu, Odkupicielu świata, Boże Duchu Święty, Boże Święta Trójco, Jedyny Boże Święta Maryjo, – módl się za nami Święta Boża Rodzicielko Święta Panno nad pannami Matko Chrystusowa Matko Kościoła Matko łaski Bożej Matko nieskalana Matko najczystsza Matko dziewicza Matko nienaruszona Matko najmilsza Matko przedziwna Matko dobrej rady Matko Stworzyciela Matko Zbawiciela Panno roztropna Panno czcigodna Panno wsławiona Panno można Panno łaskawa Panno wierna Zwierciadło sprawiedliwości Stolico mądrości Przyczyno naszej radości Przybytku Ducha Świętego Przybytku chwalebny Przybytku sławny pobożności Różo Duchowna Wieżo Dawidowa Wieżo z kości słoniowej Domie złoty Arko przymierza Bramo niebieska Gwiazdo zaranna Uzdrowienie chorych Ucieczko grzesznych Pocieszycielko strapionych Wspomożenie wiernych Królowo Aniołów Królowo Patriarchów Królowo Proroków Królowo Apostołów Królowo Męczenników Królowo Wyznawców Królowo Dziewic Królowo wszystkich Świętych Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta Królowo wniebowzięta Królowo Różańca świętego Królowo rodziny Królowo pokoju Królowo Polski Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Módl się za nami, święta Boża Rodzicielko. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych. Módlmy się Panie, nasz Boże, daj nam, sługom swoim, cieszyć się trwałym zdrowiem duszy i ciała, i za wstawiennictwem Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy, uwolnij nas od doczesnych utrapień i obdarz wieczną radością. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen Modlitwy dodatkowe Litania Loretańskado Najświętszej Maryi Panny Ostatnia aktualizacja: Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson. Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas. Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami. Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami. Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami. Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami. Święta Maryjo, módl się za nami. Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami. Święta Panno nad pannami, módl się za nami. Matko Chrystusowa, módl się za nami. Matko Kościoła, módl się za nami. Matko miłosierdzia, módl się za nami. Matko łaski Bożej, módl się za nami. Matko nadziei, módl się za nami. Matko nieskalana, módl się za nami. Matko najczystsza, módl się za nami. Matko dziewicza, módl się za nami. Matko nienaruszona, módl się za nami. Matko najmilsza, módl się za nami. Matko przedziwna, módl się za nami. Matko dobrej rady, módl się za nami. Matko Stworzyciela, módl się za nami. Matko Zbawiciela, módl się za nami. Panno roztropna, módl się za nami. Panno czcigodna, módl się za nami. Panno wsławiona, módl się za nami. Panno można, módl się za nami. Panno łaskawa, módl się za nami. Panno wierna, módl się za nami. Zwierciadło sprawiedliwości, módl się za nami. Stolico mądrości, módl się za nami. Przyczyno naszej radości, módl się za nami. Przybytku Ducha Świętego, módl się za nami. Przybytku chwalebny, módl się za nami. Przybytku sławny pobożności, módl się za nami. Różo duchowna, módl się za nami. Wieżo Dawidowa, módl się za nami. Wieżo z kości słoniowej, módl się za nami. Domie złoty, módl się za nami. Arko przymierza, módl się za nami. Bramo niebieska, módl się za nami. Gwiazdo zaranna, módl się za nami. Uzdrowienie chorych, módl się za nami. Ucieczko grzesznych, módl się za nami. Pociecho migrantów, módl się za nami. Pocieszycielko strapionych, módl się za nami. Wspomożenie wiernych, módl się za nami. Królowo Aniołów, módl się za nami. Królowo Patriarchów, módl się za nami. Królowo Proroków, módl się za nami. Królowo Apostołów, módl się za nami. Królowo Męczenników, módl się za nami. Królowo Wyznawców, módl się za nami. Królowo Dziewic, módl się za nami. Królowo wszystkich Świętych, módl się za nami. Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta, módl się za nami. Królowo wniebowzięta, módl się za nami. Królowo różańca świętego, módl się za nami. Królowo rodzin, módl się za nami. Królowo pokoju, módl się za nami. Królowo Polski, módl się za nami. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. K. Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko. W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych. Módlmy się. Panie, nasz Boże, daj nam, sługom swoim, cieszyć się trwałym zdrowiem duszy i ciała, † i za wstawiennictwem Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy, * uwolnij nas od doczesnych utrapień i obdarz wieczną radością. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. Werset i orację można według uznania dostosować do okresu liturgicznego. W okresie Adwentu:K. Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi. W. I poczęła z Ducha Świętego. Módlmy się. Boże, z Twojej woli za zwiastowaniem anielskim odwieczne Słowo przyjęło ludzkie ciało w łonie Najświętszej Maryi Panny, † spraw, aby wspomagało nas wstawiennictwo Dziewicy, * w której Boże macierzyństwo głęboko wierzymy. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. W okresie Narodzenia Pańskiego:K. Po porodzeniu, Panno, nienaruszoną zostałaś. W. Bogurodzico, przyczyń się za nami. Módlmy się. Boże, Ty przez dziewicze macierzyństwo Najświętszej Maryi Panny obdarzyłeś ludzi łaską wiecznego zbawienia, † spraw, abyśmy doznawali orędownictwa Tej, * przez którą otrzymaliśmy Twojego Syna, Dawcę życia wiecznego. Który z Tobą żyje na wszystkie wieki wieków. Amen. W okresie Wielkanocy:K. Raduj się i wesel, Panno Maryjo, alleluja. W. Bo zmartwychwstał Pan prawdziwie, alleluja. Módlmy się. Boże, Ty przez zmartwychwstanie Twojego Syna, naszego Pana, Jezusa Chrystusa, przywróciłeś radość światu, † spraw, abyśmy przez Jego Matkę, Dziewicę Maryję, * osiągnęli szczęście życia wiecznego. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. Antyfona Pod Twoją obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem swoim nas pojednaj, Synowi swojemu nas polecaj, swojemu Synowi nas oddawaj. Modlitwa św. Bernarda Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo, że nigdy nie słyszano, abyś opuściła tego, kto się do Ciebie ucieka, Twej pomocy wzywa, Ciebie o przyczynę prosi. Tą ufnością ożywiony, do Ciebie, o Panno nad pannami i Matko, biegnę, do Ciebie przychodzę, przed Tobą jako grzesznik płaczący staję. O Matko Słowa, racz nie gardzić słowami moimi, ale usłysz je łaskawie i wysłuchaj. W. Amen. Nasza obecna Litania loretańska wyraźnie wyrasta z wezwań ojców Kościoła, a wszystko wywodzi się z Pisma świętego. Niektórzy badacze szukali jej śladów nawet w czasach apostolskich, jednak najwcześniejsze jej wersje odkryto w XVI wieku. W starej, celtyckiej księdze The Book of Cerne, zawierającej prywatne nabożeństwa, znaleźć można piękną modlitwę do Matki Bożej. Jest ona sama w sobie litanią: „Święta Matko Boga, Dziewico zawsze błogosławiona, chwalebna i szlachetna, czysta i nieskalana, o Niepokalana Maryjo, wybrana i umiłowana przez Boga, obdarzona wyjątkową świętością, godna wszelkiego uwielbienia, Ty, która jesteś Orędowniczką grzeszników na całym świecie: wysłuchaj, wysłuchaj nas, o święta Maryjo. Módl się za nami, wstawiaj się za nami, wspomagaj nas. W Tobie pokładamy naszą ufność, wiedząc, że możesz uzyskać wszystko od Twego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa, Króla wieków, który żyje z Ojcem i Duchem Świętym na wieki wieków. Amen”. Jest w tej modlitwie coś błagalnego, coś z dziecięcego nalegania. Posiada ona zasadniczy element litanii, najwcześniejszej suplikacji, nieustannego błagania, które nie milknie, nieustannego kołatania do drzwi nieba: „Wołajcie, wołajcie, wołajcie! Panie, zmiłuj się nad nami! Chryste, zmiłuj się nad nami! Panie, zmiłuj się nad nami!”. Otóż Kyrie eleison jest litanią. Większość modlitw, których nie czytamy z mszalika, jest powtarzaniem próśb o to czy tamto. Przypominają prośbę dziecka: „Daj mi to, mamo…”. „Matko, daj mi trochę wody!” W Litanii używamy tak niewielu własnych słów, ale tych kilka powtarzanych prostych zdań ma większą wartość niż kunsztowna oracja Cycerona. Takie jest właśnie znaczenie pochodzącego z greki słowa „litania” — modlitwa lub suplikacja. Nie jest to rzecz nowa. Znajdujemy ją nawet w Psalmach, na przykład pod koniec każdego wersu Psalmu 135: „Gdyż Jego miłosierdzie trwa na wieki”. Przez ileż wieków ta Litania o miłosierdzie kołatała do bram nieba! Jest więc czymś naturalnym, że chrześcijanie znajdują wielką pomoc duchową w powtarzaniu tej krótkiej modlitwy. Wyraża ona niejako tęsknoty duszy w gaworzeniu dziecka. Najdoskonalszym wyrazem katolickiej idei litanii jest Litania do wszystkich świętych, wspaniała modlitwa, którą Kościół używa przy uroczystych okazjach. Można powiedzieć, że zawiera ona również Litanię do Matki Bożej, ze względu na Jej wspaniałe tytuły znajdujące się na początku: „Święta Maryjo, święta Boża Rodzicielko, święta Panno nad pannami!”. Cała mariologia, całe Jej miejsce w wyznaniach wiary, zawiera się w tych tytułach. Ale chciano poświęcić Jej osobną litanię. „Odtąd bowiem błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia” — Ona wiedziała, że tak będzie. Rozpoczął to sam Archanioł Gabriel, mówiąc: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą”. Święta Elżbieta kontynuowała: „Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc Twojego łona”. A sam Pan Jezus powiększał Jej chwałę — od Nazaretu po Kalwarię — za każdym razem, kiedy zwracał się do Niej słowem „Matko!”. „Matko, kocham Cię! Matko, daj mi trochę chleba! Matko, daj mi trochę wody!”. Sam Pan Jezus ułożył pierwszą litanię do swej Matki. A ponieważ On kochał Ją tak bardzo, czcił i nazywał Matką, Kościół nie mógł czynić inaczej. Chwalić Maryję to zbyt mało! Nietrudno byłoby ułożyć litanię do Matki Bożej z wczesnych liturgii i pism ojców Kościoła. Szczególnie piękne są modlitwy z liturgii św. Jakuba: „Ty, który jesteś Jednorodzonym Synem i Słowem Bożym nieśmiertelnym; który dla naszego zbawienia przyjąłeś ciało ze świętej Bożej Rodzicielki i zawsze Dziewicy Maryi… Wspominając ze wszystkimi świętymi i sprawiedliwymi naszą najświętszą, czystą, najchwalebniejszą Panią, Matkę Boga i zawsze Dziewicę Maryję…”. Nazywa Ją „błogosławioną Panią”: „Bądź pozdrowiona na wysokościach, nasza najświętsza, czysta, przebłogosławiona, chwalebna Pani, Matko Boga i zawsze Dziewico Maryjo”. Szczególnie przejmujące są słowa prefacji: „Zaprawdę błogosławimy Cię, przynoszącą Boga, zawsze błogosławioną, Matkę naszego Boga, czcigodniejszą od cherubinów, nieporównywalnie bardziej chwalebną od serafinów, Ciebie, która przyniosłaś w czystości Boga-Słowo. Ciebie, prawdziwą Matkę Boga wysławiamy”. I znów kantorzy śpiewają: „W Tobie, pełna łaski, raduje się całe stworzenie, orszak aniołów i rodzaj ludzki; święty przybytku, raju duchowy, chwało dziewic, z której Bóg wziął ciało, i nasz Bóg, który istniał przed wiecznością, stał się małym dzieckiem: gdyż uczynił On Twe łono swoim tronem i Twój żywot obszerniejszym niż niebiosa. W Tobie, o pełna łaski, raduje się całe stworzenie: chwała Ci!”. Święty Augustyn mówi, że cokolwiek możemy powiedzieć na chwałę Maryi, jest zbyt małe w porównaniu z tym, na co Ona zasługuje. Jest więc czymś naturalnym poszukiwanie złotego „różańca”, łączącego wczesne wieki z naszymi czasami, ziarnko po ziarnku, dodawanymi dla chwały Maryi przez tych uczonych ojców, którzy — ponieważ byli tak uczeni i święci oraz przeniknęli tak głęboko tajemnice wiary — zmuszeni byli niejako do chwalenia Jej, ponieważ wiedzieli, jak sam Bóg Ją uwielbił. Litania ojców Kościoła Litania, jaką moglibyśmy ułożyć z pism ojców Kościoła, nie ma końca: „Nowa Ewa, Matka życia, orędowniczka całego świata, odkupicielka więźniów, wyzwolicielka od naszych nieszczęść, Matka wszystkich wiernych, nadzieja złoczyńców, bogobojna córka, dziewica, chwała, cześć i firmament naszego Kościoła, Matka Boga i nas wszystkich, ucieczka grzeszników, oddech chrześcijan, poranek, brzask dnia, niebiański Pełnomocnik, statut wolności, rękojmia naszego pojednania z Bogiem, niebiański rydwan, rydwan pełen blasku, kraina mlekiem i miodem płynąca…”. „Chwała Ci — woła św. Cyryl — święta Matko Boga, arcydzieło wszechświata, gwiazdo wspaniała, chwało dziewictwa, berło wiary, niezniszczalna świątynio, arcydzieło Boga”. Święty Proklus nazywa Ją „Piękną Oblubienicą z Pieśni nad pieśniami, podporą wiernych, diademem Kościoła, jedynym mostem łączącym człowieka z Bogiem”. On także składa Jej hołd w pięknych słowach: „Matko życia, piękna, pełna majestatu, Matko odziana w światłość, Matko nienaruszona, Dziewico przebłogosławiona, zakryty ogrodzie, źródło opieczętowane, moja słodka miłości, moja czci, moja wielka nadziejo zbawienia, Królowo nieba, kwiecie polny, lilio świata, zdroju życia, moja Pani, moja pociecho, przewodniku w mojej pielgrzymce, siło w mojej słabości, bogactwo mojego ubóstwa, lekarstwo na wszystkie moje rany, ukoicielko moich boleści, końcu mojej niewoli, nadziejo mojego zbawienia, Matko wszystkich dobrych rzeczy, Towarzyszko Odkupiciela, Współodkupicielko, Sprawczyni wiecznego zbawienia, mistyczne nowe niebo, berło ortodoksji, świątynio Salomona, złoty pucharze, cyprysie Syjonu, cedrze Libanu, piękne drzewo oliwy, zawsze wzrastająca winorośli, Królowo świata, Mistrzyni wszystkich stworzeń, chwało Jeruzalem, radości Izraela, chwało naszego ludu…”. „Słodsza niż plaster miodu” Tak więc Litania do Matki Bożej nie jest czymś nowym. Nasza obecna Litania loretańska wyraźnie wyrasta z wezwań ojców Kościoła, a te z kolei wywodzą się z Pisma św. Niektórzy badacze szukali jej śladów nawet w czasach apostolskich, jednak najwcześniejsze wersje, jakie odkryto, pochodzą z egzemplarza niemieckiego (1558 r.) i włoskiego (1576 r.). Ale zasadnicze elementy Litanii są w niej od samego początku. Różne wersje Pochwały Maryi są tak liczne, że na początku XVII wieku odnotowano ich ponad 80 — były to przeważnie modlitwy prywatne. Kilka takich litanii znaleźć można już w XII wieku, a większą ich liczbę w wiekach XIII i XIV. Święta Gertruda ułożyła piękną litanię do Boga, Matki Bożej i świętych. Jednego dnia, dowiedziawszy się, że musi przejść przez pewne doświadczenia, zaczęła odczuwać lęk. Powierzyła się Bogu w modlitwie i pytała Zbawiciela, co chce, aby ona robiła w tym czasie. Usłyszała odpowiedź: „Oddawaj cześć Mojej Matce, która siedzi po Mojej prawicy i zajmuj się wychwalaniem Jej”. Jak czytamy, św. Gertruda zaczęła pozdrawiać Matkę Bożą jako „ogród rozkoszy”. „Raduj się, o wzorze posłuszeństwa” — mówiła do Matki Bożej i dodawała: „Bądź pozdrowiona, biała lilio zawsze pełnej pokoju i chwalebnej Trójcy! Bądź pozdrowiona, pełna blasku różo, rozkoszy niebios, z której narodził się Król nieba i której mlekiem się karmił! Ty sama karmisz nasze dusze przez wylew Bożej łaski”. Nazywała też Matkę Bożą „niezrównaną świątynią Ducha Świętego, promieniejącą różą niebiańskiego aromatu, czerwieńszą niż róża i bardziej olśniewająca niż lilia”. Są to już same w sobie litanie. Ale istnieje również specjalna litania, którą ułożyła św. Gertruda, być może większość z jej wezwań została zaadoptowana z istniejących wówczas litanii prywatnych. Oto jej fragment: „Córko wiecznego Ojca, Oblubienico Ducha Świętego, najchwalebniejsza Dziewico, najłagodniejsza, najszlachetniejsza, najsłodsza, współczująca, wdzięczna, słodsza niż kapiący plaster miodu, rozkoszy Trójcy Świętej, świątynio Boga żywego, przybytku Ducha Świętego, chwało niebieskiego Jeruzalem, niewyczerpane źródło łaski, strumieniu życia wiecznego, ogrodzie niebiańskiej rozkoszy, ucieczko cierpiących na duchu…”. Wyrażenie „słodsza niż plaster miodu” przypomina stare irlandzkie pozdrowienie Maryi, nazywające ją „plastrem miodu życia wiecznego”. A skoro już mówimy o Irlandii, bez wątpienia powstało tam wiele pięknych hołdów dla Matki Bożej, które poprzez irlandzkich misjonarzy zaniesione zostały na cały świat. Jakąż prawdziwą poezję i zarazem nabożeństwo znaleźć można w tych wyrazach hołdu ze staroirlandzkich litanii! „Słońce wszystkich dziewic, pełnio księżyca piękności, księżycu hojności, złota jabłoni Trzech Osób, wonna świeża gałązko, melodio harfy, wczesna jutrzenko, dojrzewający kłosie, oceanie człowieczeństwa, serce bez grzechu, o Przyjaciółko”. Znana jest też piękna modlitwa: „O Dziewico z południowej krainy, obym przyszedł do nieba Cię nawiedzić”. „O Matko sierot, piersi niemowląt, mistrzyni narodów, drabino do nieba, królowo życia” — to tylko kilka wezwań z litanii pochodzącej z VIII wieku. Całą tę cudowną litanię znaleźć można we wspaniałej książce o irlandzkich nabożeństwach maryjnych pt. Królowa Irlandii. Litanii takich jest bez liku. Stały się one tak liczne, że w roku 1601 papież Klemens VII odkrywszy, że jest ich już ponad 80, zakazał publicznego ich odmawiania, za wyjątkiem Litanii do wszystkich świętych i Litanii loretańskiej. Obecnie zaaprobowanymi do publicznego odmawiania są, oprócz dwóch wyżej wymienionych: Litania do Najświętszego Imienia Jezus, Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa, Litania do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana i Litania do św. Józefa. Ostateczna aprobata Litanii loretańskiej przez Kościół miała miejsce w roku 1587. Została ona wybrana spośród tak wielu z oczywistego powodu. Bynajmniej nie ze względu na obiekcje wobec innych litanii maryjnych, do których wykazywała ona, oczywiście, wiele podobieństw w treści i układzie, co widać na przykładzie najstarszej — litanii irlandzkiej. Litania loretańska została wybrana, ponieważ była najbardziej znana. Odmawiano lub śpiewano ją w sanktuarium w Loreto w każdą sobotę i we wszystkie święta Matki Bożej, a stamtąd rozpowszechniła się poprzez niezliczone rzesze pielgrzymów, którzy zanieśli ją do wszystkich części świata. Loreto było jednym z najbardziej znanych sanktuariów co najmniej od XV wieku, i słynęło z domku Świętej Rodziny z Nazaretu, w którym Słowo stało się Ciałem. Jak głosi tradycja, ten mały domek przez aniołów został przeniesiony z Nazaretu na jego obecne miejsce w roku 1291. Jakakolwiek byłaby prawda — a dyskusje nad autentycznością relikwii, w której podczas zachodu słońca światło zmienia barwę na złotą, wciąż trwają — Loreto jest czcigodnym „domem złotym” Matki Bożej. Wielcy święci, tacy jak Franciszek Salezy, Karol Boromeusz, Ignacy Loyola, Alfons Liguori, znajdowali tam duchową pociechę. Niezliczeni pielgrzymi śpiewali tam chwałę Matki Bożej. Powinniśmy kochać Loreto choćby za tę jedną rzecz: za to, że dało nam jedną z najbardziej trwałych, najpiękniejszych modlitw — Litanię, która nosi jego imię. Jest ona istotną częścią naszego życia. Jest żywym strumieniem płynącym w Kościele. Inspirowała poetów, kompozytorów, architektów. Nie ma tytułu Matki Bożej, który nie stałby się inspiracją dla malarzy. Jest też odwiecznym natchnieniem dla pieśni. „Błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia”. Jest ona „naszym życiem, naszą słodyczą i naszą nadzieją”. Możemy powiedzieć o Litanii loretańskiej, jak napisał to św. Alfons o swej książce Chwała Maryi: „Jest ona moim duchowym termometrem, gdyż kiedy nie jestem wierny łasce, książka ta przez najmniejszą ze swych stron oświeca mnie i podtrzymuje moją ufność”. Odmawiajmy więc Litanię loretańską! Wysłuchaj nas, Matko Boga! za „The Angelus” sierpień 2002 tłum. Tomasz Maszczyk Za: „Triumf Niepokalnej”, nr 4 (40), lipiec — sierpień 2014. To wezwanie jest rodzajem kotwicy w sytuacji, która wygląda beznadziejnie: w sytuacji, gdy w dzisiejszym świecie rodziny przeżywają ciężki kryzys. Syn Boży objawia się przede wszystkim w kontekście życia rodzinnego. Codzienne czyny, słowa, … Czytaj >>> Czytaj >>> Różaniec. To właśnie tu, w modlitwie różańcowej Maryja jest wzywana, kontemplowana, ale przede wszystkim włączona w misterium Chrystusa. A pokorni i wytrwali Jej słudzy są w stanie spokojnie ignorować polemiki, ataki oraz znieść … Czytaj >>> Czytaj >>> Święci pośród zwyczajności…, wierni chrześcijańskiemu powołaniu, w skromności, w ciszy i w ukryciu przemawiający konsekwentnie czynami raczej niż ustami. My natomiast – święci nieudani, którzy nie stawili się na wezwanie. A Ty, Maryjo, … Czytaj >>> Czytaj >>> Maryja w pełni uczestniczyła w Męce swego Syna. Przemierzała z Nim, krok po kroku, bolesną drogę z Getsemani na Kalwarię. Wszystko przeżywała w swym matczynym sercu. Doświadczyła porzucenia, milczenia Boga, a wołanie umierającego … Czytaj >>> Czytaj >>> Bycie powołanym oznacza przyjęcie tego, że jest się posłanym. Bóg powołując kogoś, powierza mu pewne zadanie, przekazuje mu wiadomość, którą należy dokądś zanieść. Powołanie stanowi zatem zaproszenie do tego, by być z Bogiem, … Czytaj >>> Czytaj >>> Matka Boża jest Królową w planie Bożym. To podkreślenie Jej niezrównanej wielkości, godności i wyższości. Wzywając Królową aniołów, prosimy dzisiaj Maryję, żebyśmy dzięki aniołom potrafili zakotwiczyć nasze życie w Słowie Bożym, a także … Czytaj >>> Czytaj >>> Źródłem tych wezwań jest trudne doświadczenie naszej słabości, kruchości, naszej nędzy fizycznej i moralnej. Uzdrowienie chorych, to nasze wołanie o pomoc, w którym nieświadomie odkrywamy, że choroba, choć bywa ciężka i przerażająca, nie … Czytaj >>> Czytaj >>> Maryja jest tą „brama niebios”, przez którą Pan przechodził z nieba na ziemię. To potwierdzenie naszego ostatecznego zmartwychwstania, naszego „przejścia” z ziemi do nieba. To świetlisty znak naszej nadziei i nieprzeparta potrzeba czegoś … Czytaj >>> Czytaj >>> Matka Boża ruszająca w drogę do Elżbiety nie myślała o tym, by „zabrać ze sobą” klejnoty. Wystarczyło Jej to, że w swym łonie niosła niezrównany skarb. Dom złoty, to dom Wielkiego Króla, Boga … Czytaj >>> Czytaj >>> Wieża króla Dawida lub Wieża świętego miasta Dawida: jak legenda głosi – na niej pieśniarz miał ułożyć Psałterz. To punkt obserwacyjny, by nie tylko dostrzec niebezpieczeństwo, ale by pośród mgły i ciemności dostrzec … Czytaj >>> Czytaj >>> Maryja, będąc „kwiatem nieśmiertelności”, lilią Trójcy Świętej i różą zdobiącą niebiosa, znalazła życie, pożywienie i ochronę w mistycznym ogrodzie, którym jest Boży raj… To najpiękniejszy kwiat, który pojawił się w świecie duchowym. Dzięki … Czytaj >>> Czytaj >>> Życie w Duchu ma jedynego twórcę, bezapelacyjnego bohatera – Ducha Bożego. My natomiast, będąc stworzeniem Pana Boga, powinniśmy być jak glina, która bez oporu i uporu pozwala się kształtować. To znaczy, że nasza … Czytaj >>> Czytaj >>> Maryja. Oto Ta, która zwiastowała ludziom radość wielką (Łk 2,19), iż Bóg zstępuje pomiędzy ludzi. Tę radość, która nie opuściła Jej nawet na Kalwarii. A właściwie tam, podczas Paschy stanowiącej liturgię życia triumfującego … Czytaj >>> Czytaj >>> Jakże często, idąc drogą łatwizny, na katedrach i mównicach popisujemy się zadziwiającą swobodą i lekkomyślnością. Znać fakty nie oznacza jednak, że wyciągamy właściwe wnioski. Często, wykorzystując swoją funkcję społeczną, popisujemy się próżnością i … Czytaj >>> Czytaj >>> Sprawiedliwość Boża często oznacza zbawienie. Upraszczając możemy stwierdzić, że sprawiedliwość równa jest doskonałości, a ostatecznie – świętości. Być sprawiedliwym oznacza w praktyce nawiązać prawdziwe relacje z Bogiem, z sobą samym i innymi. Wszystko … Czytaj >>> Czytaj >>>

litania loretańska nuty na organy